حفظ منابع طبيعي؛ حفظ زندگي
توسعه پایدار نوعی راهبرد توسعه است که تمام داریی ها و منابع طبیعی و انسانی را در راستاي افزایش و توزيع بهينه ثروت در بلند مدت هدايت و مدیریت می کند و ارتباط متقابل و رشد متوازن چهار رکن اساسی توسعه پایدار یعنی توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی را محقق خواهد كرد و راه توسعه و احیاء و بازسازی مناطق روستایی از دل منابع طبيعي مي گذرد.
منابع طبيعي يعني كليه منابع خدادادي و خود ساخته اي كه دست بشر در توليد اوليه آن نقش و سهم قابل ملاحظه اي نداشته است و هرگاه به علت توسعه تكنولوژي نوين؛ انسان قادر به اعمال تاثيري در اين منابع شده؛ اين تاثير در مجموع جنبه حفاظت براي بهره برداري اصولي از آن منابع توسط نسل هاي امروز؛ فردا و آينده داشته است.
جنگل ها و مراتع به عنوان دستگاه عظيم پالايش هوا و جذب گازهاي سمي؛ تنظيم كننده چرخه گردش آب در طبيعت؛ تعديل آب و هوا؛ توليد محصولات دارويي؛ خوراكي و صنعتي؛ فراهم كننده شرايط زيست محيطي پايدار و بازدارنده از بروز تغييرات اساسي در اكو سيستم هاي مختلف مي باشند.
منابع طبيعي به عنوان منبع اصلي انرژي؛ آب و خاك بستر حيات و زندگي جوامع انساني بوده و همواره در معرض تهديد و تخريب قرار داشته اند. گسترش زيستگاه هاي انسان و تغيير كاربري اراضي؛ تغييرات آب و هوايي؛ خشكسالي؛ كاهش بارندگي و كم آبي سفره هاي زيرزميني؛ سيل؛ جنگ؛ آتش سوزي؛ مصارف سوختي و استفاده بي رويه؛ عوامل فرسايش خاك؛ طوفان؛ گرد و خاك و...تهديدهاي جدي در مقاطع مختلف زمان براي تخريب و نابودي اين نعمت خدادادي است.
15 اسفند ماه در سالنامه ملي كشور به عنوان روز درختكاري و دريچه هفته منابع طبيعي نام گذاري شده است و در طول اين مدت حركت ها و برنامه هايي نمادين و سمبليكي در پاسداشت منابع طبيعي؛ اجرا و برگزار و از مقامات بلند پايه كشوري تا رسانه ها؛ سازمان هاي مردم نهاد و اقشار مختلف مردم با غرس درخت؛ نهال كاري؛ اطلاع رساني؛ فرهنگ سازي و آموزش رسالت خطير عمومي را در مقابل اين سرمايه عظيم خداداي و متعلق به نسل هاي آينده متذكر و يادآور مي شوند.
مديران و روساي دستگاه هاي اجرايي به ويژه سازمان هاي مرتبط؛ صنعتگران؛ كشاورزان؛ كارگران؛ معلمان و ديگر اقشار جامعه در مقابل حفظ منابع طبيعي و بقاي محيط زيست مسئول هستند.مردم جوامع شهري و روستايي هركدام به اندازه خود با عناوين و القاب مختلف مانند مدير منابع طبيعي؛ معلم؛ فعال محيط زيست؛ رسانه و نماينده نسل هاي آينده در برابر حفاظت از اين نعمت الهي مسئوليت دارند كه در اين ميان سهم مناطق روستايي به دليل اينكه زمين آب و خاك مهمترين و پر ارزشترين منابع در روستا هستند و سطح وسيعي از منابع طبيعي روستاها طي ساليان متمادي از بين رفته است بايد با مسئوليت اجتماعي بيشتر و برنامه ريزي هاي اصولي و زير بنايي و درك صحيح وضعيت كنوني براي بهره برداري علمي و صحيح از اين ثروت ملي تلاش خالصانه و كوشش هوشمندانه نمايند.
دهياران به عنوان مديران ارشد روستاها موظفند در طول سال و به خصوص اين هفته از طريق تريبون دهياري؛ شوراي اسلامي روستا؛نماز جمعه مدرسه و مراسمات مختلف و متنوع نسبت به اطلاع رساني و تبيين نقش تك تك آحاد جامعه روستايي در حفظ و نگهداري منابع طبيعي اقدام نمايند و با ترويج فرهنگ حفظ منابع طبيعي و نهادينه نمودن اين فرهنگ در بين مردم بسترهاي لازم براي صيانت از اين ثروت ملي فراهم سازند.
دهياران به عنوان مديران بحران روستاها بايد در صورت اطلاع از هر كدام از پديده هاي مخرب زيست محيطي مراتب را به آگاهي مسئولان برسانند و با فراگيري آموزش هاي لازم از بعد اطفاء حريق؛ مديريت بحران و انتقال آن به لايه هاي جامعه گام هاي زيربنايي محكمي در راستاي صيانت از منابع طبيعي بردارند. دهياران مي توانند با تشويق و ترغيب مردم و با تشكيل سازمان هاي مردم نهاد با محوريت حفظ منابع طبيعي و محيط زيست توده هاي مردم را براي ايجاد و حفظ اين نعمت عظيم بسيج نمايند.
اميد است ساختار مديريت محلي با استفاده از ظرفيت هاي آموزشي و اطلاع رساني نظير اعضاي شوراي اسلامي روستا ؛ معتمدان محلي؛ ورزشكران و تحصيل كرده ها؛ معلمان و دانش آموزان؛ بهورزان؛ ائمه جمعه و جماعت و......... و ابزارهايي آگاهي بخشي عمومي مانند رسانه ها محلي؛ كتاب؛ بنر؛ پلاكارد؛ تراكت؛ پيامك و غيره براي ارتقاء فرهنگ حفاظت از منابع طبيعي در سطح روستاها بهره گيري نمايند.